SA/Kr 319/18 - Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie

LEX nr 2547421

Wyrok

Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie

z dnia 30 sierpnia 2018 r. III SA/Kr 319/18

UZASADNIENIE

Skład orzekający

Przewodniczący: Sędzia WSA Bożena Blitek (spr.). Sędziowie WSA: Janusz Bociąga Halina Jakubiec.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 sierpnia 2018 r. sprawy ze skargi A. N. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 26 stycznia 2018 r. nr (...) w przedmiocie odmowy przyjęcia do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego zbioru danych oraz materiałów

1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji,

2. zasądza od (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego iKartograficznego na rzecz skarżącego A. N. kwotę 200,00 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie faktyczne

W dniu 5 maja 2016 r. geodeta A. N. dokonał w Starostwie Powiatowym w W zgłoszenia prac geodezyjnych na działkach nr (...) i (...) obręb P (nr zgłoszenia (...)). W treści zgłoszenia A. N. podał, że do wykonania zgłoszonych prac geodezyjnych są mu potrzebne: opis topograficzny szczegółowej osnowy geodezyjnej oraz zbiór danych bazy danych EGiB - dane przedmiotowe i podmiotowe.

Starosta Powiatowy wydał A. N. prowadzącemu działalność pod nazwą Firma Usługowa "A" A. N. w K dwie licencje nr (...) w dniu 20 maja 2016 r. i w dniu 13 czerwca 2016 r. i ustalił wysokość opłat za udostępnione geodecie materiały.

Pismem z dnia 4 lipca 2016 r. A. N. zawiadomił Starostę o wykonaniu prac geodezyjnych zgłoszonych pod numerem (...), przekazując jednocześnie operat techniczny opisany jako "Wyznaczenie punktów granicznych" dla działek nr (...), (...), położonych w P w gminie N, zawierający wyniki tych prac.

Starosta W w sporządzonym w dniu 25 sierpnia 2016 r. "Protokole weryfikacji zbiorów danych oraz innych materiałów przekazywanych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego" (dalej pzgik), stwierdził, że wyniki weryfikacji złożonego operatu pod względem jego zgodności z przepisami prawa obowiązującymi w geodezji i kartografii, w szczególności dotyczącymi wykonywania pomiarów, o których mowa w art. 2 pkt 1 lit. a ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz opracowywania wyników tych pomiarów są negatywne. Natomiast pod względem kompletności przekazywanych rezultatów wykonywanych prac geodezyjnych, operat został zweryfikowany pozytywnie.

Pismem z dnia 19 września 2016 r. A. N. ustosunkował się do wyników weryfikacji i jednocześnie złożył operat techniczny do przyjęcia do państwowego zasobu geodezyjnego i

kartograficznego. Podał, że usunął usterkę polegającą na podaniu błędnego identyfikatora jednostki ewidencyjnej w dziennikach pomiarowych i że data sporządzenia dziennika jest datą wykonania pomiaru. Natomiast w zakresie pozostałych uchybień wskazanych w protokole weryfikacji nie zgodził się ze stanowiskiem organu. Podkreślił, że nie znajduje podstawy prawnej do załączania do operatu technicznego pozyskanych opisów topograficznych, za które zapłacił i tym samym stanowią one jego własność. Odnośnie nieprawidłowości wymienionych w protokole weryfikacji pod pozycją 3, 4, 5, dotyczących braku w operacie danych oraz oznaczenia dokumentów stanowiących podstawę do wyznaczenia punktów granicznych ujawnionych uprzednio w ewidencji gruntów i budynków stwierdził, że wyznaczono punkty na podstawie bazy danych EGiB (stanowiącej rejestr publiczny) - zgodnie z art. 39 ust. 5 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne.

Odpowiadając natomiast na zarzut braku analizy wykorzystanych materiałów archiwalnych zasobu geodezyjnego, braku wniosków, braku oceny ich przydatności wskazał, że przepisy rozporządzenia w sprawie standardów technicznych regulują prace związane z wykonywaniem pomiarów i opracowaniem ich wyników i nie upoważniają do ingerencji w istniejącą bazę danych. Ponadto, zdaniem skarżącego, powierzchnie działek w wykazie zmian danych ewidencyjnych są zgodne z danymi uzyskanymi z pliku SWD otrzymanymi z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego oraz z przepisami dotyczącymi prowadzenia bazy danych EGiB.

Decyzją z dnia (...) 2016 r. nr (...) Starosta W odmówił przyjęcia do Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego zbiorów danych i innych materiałów sporządzonych w ramach pracy geodezyjnej, zgłoszonej w Starostwie Powiatowym w W pod numerem (...) jako wyznaczenie punktów granicznych dla działek nr (...) i (...) położonych w P, sporządzonej przez geodetę uprawnionego A. N. Uzasadniając swoją odmowę Starosta W wskazał, że niepoprawione braki i uchybienia opisane w protokole weryfikacji nie pozwalają na pozytywną weryfikację przedłożonego operatu technicznego. Zdaniem organu, czynności wznowienia znaków granicznych lub wyznaczenia punktów granicznych, prowadzone w trybie art. 39 ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne mają na celu odtworzenie położenia na gruncie tego znaku lub punktu granicznego na podstawie dokumentacji określającej jego pierwotne ustalone położenie. Przepis ten uszczegółowia § 30 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (zwanego dalej w skrócie rozporządzeniem w sprawie standardów technicznych), zgodnie z którym do wznowienia znaków granicznych (wyznaczenia punktów granicznych) jest wymagana dokumentacja pozwalająca na określenie ich pierwotnego położenia w postaci: danych obserwacyjnych i pomiarowych lub współrzędnych stanowiących wynik tych pomiarów po ich zharmonizowaniu z obecnym układem odniesienia określonym przez punkty poziomej osnowy geodezyjnej oraz pomiarowej osnowy sytuacyjnej. Organ stwierdził, że obowiązek analizy materiałów pzgik i oceny ich przydatności do wykonania pomiarów nakłada na wykonawcę prac geodezyjnych § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie standardów technicznych. Ponadto, w opinii organu I instancji, wyniki analizy i zakres wykorzystanych materiałów, w tym przyczyny odrzucenia operatów technicznych stanowiących materiał zasobu i dotyczących przebiegu granic działek nr (...), (...), m.in. operatu (...), w którym przyjęta została granica między działkami (...) a (...), oraz (...) a (...), powinny zostać opisane w sprawozdaniu technicznym, o czym stanowi § 71 ust. 7 pkt 6 rozporządzenia w sprawie standardów technicznych. Starosta W stwierdził ponadto, że nie można bezkrytycznie przyjmować danych z mapy numerycznej do wyznaczenia punktów granicznych, gdy dane te nie posiadają odzwierciedlenia w materiale źródłowym. Wykonawca prac do zgłoszonych prac otrzymał z pzgik zbiór danych bazy danych ewidencji gruntów i budynków w postaci pliku w formacie SWDE, z którego wynikało, że wyznaczane punkty graniczne o numerach

(...), (...), (...), (...), (...), (...), (...) mają określony atrybut pozyskania ZRD=7, czyli że ich współrzędne zostały pozyskane w wyniku digitalizacji mapy lub wektoryzacji rastra mapy z jednoczesnym wykorzystaniem wyników geodezyjnych pomiarów terenowych (miar liniowych), co powinno budzić wątpliwości wykonawcy co do słuszności przeprowadzania czynności wyznaczenia punktów granicznych. Organ wyjaśnił, że wykaz zmian danych ewidencyjnych w stanie dotychczasowym przedstawia powierzchnię działek nr (...), (...) z precyzją zapisu niezgodną z danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków. Odpowiedź wykonawcy, że dane takie uzyskał w pliku SWDE nie jest zgodna z prawdą. W konsekwencji Starosta W odmówił przyjęcia do pzgik wyników wymienionych wyżej prac geodezyjnych ze względu na naruszenie przepisów art. 39 ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz § 30 ust. 1 i ust. 2, § 6 ust. 1 oraz § 71 ust. 7 rozporządzenia w sprawie standardów technicznych.

Po rozpatrzeniu odwołania A. N. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i

Kartograficznego decyzją z dnia (...) 2017 r. nr (...) uchylił decyzję Starosty W z dnia (...) 2016 r. nr (...) i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia temu organowi. Organ odwoławczy stwierdził, że Starosta co prawda prawidłowo uznał, że operat techniczny opracowany przez skarżącego posiada wady, które uniemożliwiają jego włączenie do pzgik, jednakże ze zgromadzonych w sprawie akt wynikało, iż wpływ na nieprawidłowe wykonanie prac geodezyjnych mogło mieć nierzetelne uzgodnienie materiałów zasobu pomiędzy wykonawcą a organem prowadzącym zasób. Materiały zasobu wydane wykonawcy prac i materiały wyszczególnione przez Starostę w Informacji o materiałach do wykonania pracy zarejestrowanej w ośrodku pod numerem Id pracy (...) były bowiem ze sobą sprzeczne. W związku z tym organ odwoławczy podkreślił, że w toku ponownego rozpatrywania przedmiotowej sprawy organ I instancji powinien podjąć czynności, które pozwolą na wykluczenie wątpliwości wynikających z niekompletnego uzgodnienia materiałów do realizacji prac geodezyjnych zgłoszonych pod numerem (...). Przede wszystkim organ II instancji nakazał, aby Starosta W przekazał wykonawcy pełną, spójną z danymi udostępnianymi, informację o faktycznych do wykorzystania materiałach zasobu, tak aby wykonawca mógł dokonać ich analizy pod względem dokładności, aktualności i kompletności i na podstawie tej analizy wykorzystać przydatne do wykonania pomiarów materiały pzgik.

Decyzją z dnia (...) 2017 r. nr (...) Starosta W ponownie odmówił przyjęcia do Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego zbiorów danych i innych materiałów sporządzonych w ramach pracy geodezyjnej zgłoszonej w Starostwie Powiatowym w W pod numerem (...) jako wyznaczenie punktów granicznych dla działek nr (...) i (...) położonych w P, sporządzonej przez geodetę uprawnionego A. N. W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że po zwróceniu całości akt sprawy przez organ odwoławczy, przed ponownym rozpatrzeniem przedmiotowej sprawy, przekazał pismem z dnia 24 marca 2017 r. geodecie uprawnionemu A. N. dodatkowe informacje, precyzując zagadnienia, które mogły budzić wątpliwości wykonawcy. W piśmie tym wyznaczono również wykonawcy termin 7 dni od daty otrzymania pisma informując, że po upływie tego terminu materiały stanowiące wynik pracy geodezyjnej (...) zostaną ponownie poddane weryfikacji zgodnie z art. 12b ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, chyba że organ uzyska od wykonawcy informację o zamiarze wprowadzenia zmian w opracowaniu (...) w świetle uzyskanych informacji. Organ I instancji stwierdził, że do Starostwa Powiatowego nie wpłynęła odpowiedź na wysłane pismo, wobec czego 19 kwietnia 2017 r. operat został poddany weryfikacji pod względem zgodności z przepisami prawa obowiązującymi w geodezji i kartografii. Z weryfikacji został sporządzony protokół wraz z wykazem stwierdzonych uchybień i nieprawidłowości zarejestrowany pod numerem (...). W dniu 16 maja 2017 r. zwrócono wykonawcy dokumentację wraz z negatywnym protokołem weryfikacji. Starosta zaznaczył, że w dniu 4 sierpnia 2017 r. pocztą wpłynęło opracowanie (...), a zatem nie został zachowany termin 14 dni określony w art. 12b ust. 7 wymienionej wyżej ustawy, w związku z czym opracowanie zostało potraktowane jako złożone na nowo. Dnia 30 sierpnia 2017 r. operat został poddany weryfikacji pod względem zgodności z przepisami prawa obowiązującymi w geodezji i kartografii. Z weryfikacji został sporządzony protokół wraz z wykazem stwierdzonych uchybień i nieprawidłowości zarejestrowany pod numerem (...). W dniu 13 września 2017 r. zwrócono wykonawcy dokumentację wraz z negatywnym protokołem weryfikacji. W dniu 13 października 2017 r. A. N. ponownie przekazał dokumentację wraz z pisemną odpowiedzią do protokołu weryfikacji, że "podane w protokole z dnia 30 sierpnia 2017 r. otrzymanego w dniu 02.10.2017 są bezpodstawne i niezgodne z obowiązującymi przepisami". Po przeanalizowaniu odpowiedzi do protokołu weryfikacji organ I instancji nie uwzględnił zawartego w niej stanowiska wykonawcy podnosząc, że czynności wznowienia znaków granicznych lub wyznaczenia punktów granicznych, prowadzone w trybie art. 39 ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, mają na celu odtworzenie położenia na gruncie tego znaku lub punktu granicznego na podstawie dokumentacji określającej jego pierwotne ustalone położenie. Zawarte w przepisie ustawowym ogólne zasady zostały uszczegółowione w § 30 ust. 1 i ust. 2 rozporządzeniu w sprawie standardów technicznych, w którym znajduje się zapis, że do wznowienia znaków granicznych (wyznaczenia punktów granicznych) jest wymagana dokumentacja pozwalająca na określenie ich pierwotnego położenia w postaci: danych obserwacyjnych i pomiarowych lub współrzędnych stanowiących wynik tych pomiarów po ich zharmonizowaniu z obecnym układem odniesienia określonym przez

punkty poziomej osnowy geodezyjne oraz pomiarowej osnowy sytuacyjnej. Organ I instancji podniósł, że jak wynika z przedmiotowej dokumentacji, wykonawca jako postawę do wyznaczenia punktów granicznych przyjął dane zawarte w operacie ewidencji gruntów i budynków obrębu Podłęże, a w operacie technicznym brak jest informacji o materiałach zasobu wykorzystanych do wyznaczenia punktów granicznych, oraz ich analiz potwierdzających, że wykonane prace mają oparcie w materiale źródłowym. W ocenie Starosty, niewykonanie przez wykonawcę prac powyższych czynności przed pracami na gruncie może spowodować, że rezultaty prac zgłoszonych pod nr (...) naruszą granice nie tylko działki przedmiotowej, ale również działek przylegających do tej działki, określonych w innych operatach technicznych. Stanowisko to, zdaniem organu I instancji, potwierdził Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w decyzji nr (...). Organ I instancji wskazał, że wykonawca zamówił i otrzymał z Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej: "zbiór danych bazy danych EGIB - dane przedmiotowe i podmiotowe" w postaci pliku w formacie SWDE. A więc znana mu była informacja, że

wyznaczane punkty graniczne o numerach (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...) mają określony atrybut pozyskania ZRD=7, czyli że ich współrzędne zostały pozyskane w wyniku digitalizacji mapy lub wektoryzacji rastra mapy z jednoczesnym wykorzystaniem wyników geodezyjnych pomiarów terenowych (miar liniowych), co powinno było wzbudzić wątpliwości wykonawcy co do słuszności przeprowadzania czynności wyznaczenia punktów granicznych. Starosta dodał przy tym, że nie poprawiono także wykazu zmian danych ewidencyjnych w przedmiotowej dokumentacji pomimo wiedzy o błędnym zapisie powierzchni działek nr (...) i (...) w stanie dotychczasowym. Organ I instancji podał, że przez stan dotychczasowy rozumieć należy zgodny z ewidencją gruntów i budynków, a więc działka nr (...) ma powierzchnię 1,12 ha a działka (...) -1,74 ha, natomiast wykonawca wpisuje kolejno   1,1200 ha i 1,7400 ha. W przekazanym pliku SWDE była zawarta informacja odnośnie dokładności reprezentacji pola powierzchni działek ewidencyjnych. Jak wynika z pliku przekazanego w ramach zgłoszenia (...) dla działek (...) i (...) atrybut DZP przyjmuje wartość 2, co odpowiada reprezentacji pola powierzchni z precyzją zapisu do 0,01 ha. Zdaniem Starosty, znane było wykonawcy stanowisko Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego, że dane zawarte w ocenianym operacie "budzą wątpliwości w zakresie ich wiarygodności i jednoznaczności, co do położenia wyznaczonych punktów" oraz "operat techniczny posiada wady, które uniemożliwiają jego włączenie do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego". Organ I instancji zauważył, że wykonawca dysponując taką wiedzą w żaden sposób nie próbował dokonać poprawy ocenianego operatu, nie skorzystał również z możliwości zapoznania się z materiałami PZGIK, które mogły okazać się pomocne w przedmiotowej sprawie ani z oferowanej przez organ I instancji pomocy przy wyjaśnieniu wątpliwych kwestii. Organ I instancji stwierdził zatem, że mając na uwadze możliwość ujawnienia wyników pracy geodezyjnej w bazie danych ewidencji gruntów i budynków, ze względu na zapisy § 85 ust. 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2016 r. poz. 1034 z późn. zm.), musi weryfikować czy dokumentacja przyjmowana do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego jest wiarygodna i jednoznaczna. Z uwagi zatem na naruszenie w przedmiotowej dokumentacji art. 39 ust. 1-4 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz § 30 ust. 1, ust. 2 i ust. 4 oraz § 65 rozporządzenia w sprawie standardów technicznych organ I instancji odmówił przyjęcia do Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego zbiorów danych i innych materiałów sporządzonych w ramach pracy geodezyjnej sporządzonej przez geodetę uprawnionego A. N. W odwołaniu od powyższej decyzji Starosty W A. N. wniósł o jej uchylenie i zobowiązanie organu I instancji do przyjęcia operatu technicznego (...). Uzasadniając odwołanie A. N. podniósł, że wyznaczenie punktów granicznych wykonał zgodnie z art. 39 ust. 5 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne na podstawie danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków, którą Starosta jest zobowiązany utrzymywać w stanie aktualności. Odwołujący się wskazał, że jedną z metod pomiarów geodezyjnych wskazaną w § 1 pkt 9 rozporządzenia w sprawie standardów technicznych są geodezyjne pomiary kartometryczne - geodezyjny pomiar sytuacyjny wykonywany na mapie analogowej lub jej skalibrowanym zobrazowaniu cyfrowym oraz na ortofotomapie. Natomiast zgodnie z § 62 ust. 3 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków, pole powierzchni działek ewidencyjnych określa się w hektarach z precyzją zapisu do 0,0001 ha. Odwołujący się podkreślił również, że zainteresowane strony zgodziły się z położeniem wyznaczanych punktów i podpisały protokół. Za bezzasadne odwołujący uznał zarzuty naruszenia art. 39 ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, gdyż wyznaczenie punktów granicznych dokonano zgodnie z art. 39 ust. 5 tej ustawy.

Decyzją z dnia 26 stycznia 2018 r. nr (...), wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257) oraz art. 7b ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2017 r. poz. 2101 z późn. zm.), Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego utrzymał w mocy decyzję Starosty z dnia (...) 2017 r. nr (...). Uzasadniając swoją decyzję organ II instancji wskazał, że zasady wykonywania tego rodzaju prac reguluje ustawa Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz rozporządzenie w sprawie standardów technicznych. Zgodnie z art. 39 ust. 1 wymienionej wyżej ustawy przesunięte, uszkodzone lub zniszczone znaki graniczne, ustalone uprzednio, mogą być wznowione bez przeprowadzenia postępowania rozgraniczeniowego, jeśli istnieją dokumenty pozwalające na określenie ich pierwotnego położenia. Jeżeli jednak wyniknie spór, co do położenia znaków, strony mogą wystąpić do sądu o rozstrzygnięcie sprawy. Określona zasada, stosownie do ust. 5 wymienionego wyżej przepisu, odnosi się także do wyznaczania położenia punktów granicznych ujawnionych uprzednio w ewidencji gruntów i budynków. Zdaniem organu odwoławczego, z przywołanej normy wynika jednoznacznie, że łączną przesłanką warunkującą możliwość podjęcia czynności wznowienia znaków, czy też wyznaczenia punktów granicznych, jest niesporny przebieg granic nieruchomości, jak i możliwość wskazania położenia znaków granicznych/punktów granicznych na podstawie zgromadzonych w pzgik dokumentów. Organ II instancji stwierdził, że dla określenia przesłanek uzasadniających podjęcie czynności wznowienia znaków, czy też wyznaczenia punktów granicznych, kluczowym zagadnieniem pozostaje wyjaśnienie znaczenia użytego w przywołanej normie prawnej samego pojęcia dokumentów stanowiących podstawę określenia pierwotnego położenia znaków/punktów granicznych. Aby tego dokonać w każdym indywidulanym przypadku niezbędne staje się dokonanie analizy danych ujawnionych w ewidencji gruntów i budynków dotyczących punktów wyznaczanych, gdyż jak wynika z wywołanych przepisów, wyznaczenie może dotyczyć wyłącznie punktów ujawnionych w tej ewidencji. W związku z tym w obecnym stanie prawnym niebagatelny wpływ na prawidłowość wykonania tego celu prac ma uzgodnienie pomiędzy organem a wykonawcą prac listy materiałów zasobu niezbędnych lub przydatnych do wykonania tych prac, przewidziane w art. 12 ust. 3 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Organ II instancji podał, że w ocenianym przypadku, na skutek wskazania przez WINGiK w decyzji z dnia (...) 2017 r. nr (...) nierzetelności w zakresie uzgodnienia ww. listy materiałów zasobu do prac zgłoszonych pod numerem (...), Starosta podjął czynności zmierzające do przekazania wykonawcy pełnej informacji o danych dotyczących działek będących przedmiotem tych prac. W ten sposób, w ocenie organu odwoławczego, Starosta wypełnił obowiązek wynikający z ww. przepisu, natomiast wykonawca prac nie wykorzystał otrzymanych informacji adekwatnie do celu realizowanych prac. Organ odwoławczy stwierdził, że ze sprawozdania technicznego ww. operatu wynika, że wykonawca do wyznaczenia punktów granicznych działek nr (...) i (...) metodą biegunową w oparciu o osnowę pomiarową założoną w nawiązaniu do poziomej osnowy geodezyjnej wykorzystał otrzymany do prac zgłoszonych "zbiór danych bazy danych EGiB - dane przedmiotowe i podmiotowe" w pliku w formacie swde. Po dokonaniu analizy tych danych, z uwzględnieniem informacji odnośnie do sposobu utworzenia i prowadzenia ewidencji gruntów i budynków na terenie jednostki ewidencyjnej N - obszar wiejski przekazanej wykonawcy przez Starostę W, organ II instancji uznał, że nie pozwalają one na wiarygodne wyznaczenie punktów granicznych w trybie art.

39 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Zdaniem organu odwoławczego, najistotniejsze jest to, że dane te nie zostały pozyskane na skutek modernizacji ewidencji gruntów i budynków, lecz w ramach opracowania obiektowej mapy numerycznej ewidencji gruntów i budynków metodą skanowania istniejących map i wektoryzacji rastrów dla obrębów wiejskich gmin Powiatu oraz założenia bazy danych graficznych w systemie EWID 2000, która jest na bieżąco aktualizowana przez Starostę. Ponadto wśród wartości atrybutów punktów granicznych dla większości punktów wykorzystanych do wyznaczenia brak jest atrybutu określającego błąd ich położenia BPP, co uniemożliwia jednoznaczne stwierdzenie dokładności wyznaczenia położenia tych punktów. Natomiast w przypadku punktów, dla których atrybut BPP ma określoną wartość, ze względu na brak informacji o konkretnym źródle oraz dacie pozyskania danych odnoszących się do tych punktów, niemożliwe jest bezsprzeczne stwierdzenie wiarygodności tych informacji. Wartości parametru BPP na skutek nowelizacji rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454) od 31 grudnia 2013 r. określane są bowiem w zależności od błędu średniego położenia punktu granicznego względem osnowy I klasy, a nie względem najbliższych punktów osnowy geodezyjnej, jak to miało miejsce wcześniej, co ma wpływ na zróżnicowanie wartości tego atrybutu w zależności od momentu ich określenia. Jednocześnie z pliku w formacie swde, w zakresie informacji o źródle danych o położeniu wyznaczanych punktów granicznych, można odczytać, że część z nich przyjmuje wartość ZRD=7, oznaczającą pozyskanie danych w drodze wektoryzacji analogowej mapy ewidencyjnej, która jest niewystarczającym źródłem danych w przypadku wyznaczania punktów granicznych. Mając na uwadze powyższe organ odwoławczy stwierdził, że w ocenianym przypadku niemożliwe jest wyznaczenie punktów granicznych bez dokonania analizy materiałów źródłowych pzgik określających położenie tych punktów, na co w zaskarżonej decyzji (poprzez wywołanie przepisów § 30 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie standardów technicznych) słusznie zwrócił uwagę Starosta. Tym samym, w kontekście art. 39 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, organ odwoławczy podkreślił, że w rozpatrywanym przypadku samo ujawnienie w ewidencji gruntów i budynków punktów granicznych nie jest wystarczające, aby punkty te mogły być wyznaczone. Organ wskazał również, że dane ewidencji gruntów i budynków wykorzystane przy realizacji ocenianych prac nie są dyskwalifikowane z tego powodu, że zostały pozyskane w drodze geodezyjnego pomiaru kartometrycznego, lecz w związku z niekompletnością i niską jakością parametrów je charakteryzujących. Nawiązując dalej do podstaw podjętego rozstrzygnięcia, organ odwoławczy zauważył, że z operatu nie wynika, aby wykonawca przed czynnościami wyznaczenia dokonał opisanej powyżej oceny wartości atrybutów punktów granicznych pod względem dokładności, aktualności i kompletności, do czego był zobowiązany § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie standardów technicznych. Wynik analizy materiałów powinien bowiem wskazać, czy na podstawie danych z pzgik możliwe jest jednoznaczne wyznaczenie punktów granicznych w terenie i w konsekwencji determinować tryb, w jakim czynności te mogą zostać przeprowadzone. Organ II instancji wskazał, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądów administracyjnych, wyznaczenie punktów granicznych jest czynnością techniczną, która odbywa się na gruncie i polega na odtworzeniu położenia punktów w oparciu o dane z ewidencji gruntów i budynków. Czynności geodety nie dotyczą zatem wprowadzenia zmian do materiałów znajdujących się w operacie ewidencji gruntów i budynków, ale dane wynikające z tych materiałów ujawniają na gruncie. W związku z tym wprowadzenie w ocenianym operacie nowych danych w stosunku do danych z pzgik, co wynika z wykazu zmian danych ewidencyjnych w zakresie punktów granicznych oraz wykazu zmian danych ewidencyjnych dotyczących powierzchni, budzi wątpliwość co do wiarygodności wykorzystanych danych zawartych w bazie danych ewidencji gruntów i budynków lub zastosowanego trybu art. 39 ust. 5 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne do określenia położenia punktów granicznych na podstawie tych danych. Organ odwoławczy stwierdził, że skoro, jak wynika z operatu technicznego, współrzędne punktów granicznych ujawnione w ewidencji gruntów i budynków nie uległy zmianie w wyniku wykonanych prac, to przyczyna zmiany powierzchni działek powinna być przez wykonawcę prac określona, a tego w rozpatrywanym przypadku zabrakło. Zdaniem organu, nie bez znaczenia pozostaje również niezrozumiała dla organu odwoławczego kwestia wpisania w "wykazie zmian danych ewidencyjnych" w operacie dotychczasowej powierzchni działek nr (...) i (...) z precyzją zapisu do 0,0001 ha podczas gdy, jak wynika z informacji przekazanej wykonawcy przez Starostę, powierzchnie te w ewidencji gruntów i budynków są wykazane z precyzją zapisu do 0,01 ha, a z operatu nie wynika, aby dotychczasowe powierzchnie były ujawnione błędnie. Oceniając dalej decyzję Starosty organ odwoławczy zauważył, że w jej uzasadnieniu nie powielono wszystkich nieprawidłowości stwierdzonych w protokole weryfikacji z dnia 30 sierpnia 2017 r. Z konstrukcji art. 12b ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne wynika natomiast, że w przypadku niezaakceptowania stanowiska wykonawcy prac w zakresie nieprawidłowości wykazanych w protokole, nieprawidłowości te powinny znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji o odmowie przyjęcia do pzgik zbiorów danych lub innych materiałów sporządzonych przez wykonawcę. Ponadto w rozstrzygnięciu tej decyzji organ zarzucił wykonawcy m.in. naruszenie § 65 rozporządzenia w sprawie standardów technicznych podczas gdy, jak wynika z operatu technicznego, został on zastosowany przez skarżącego. Uchybienia te nie mają jednak, zdaniem organu II instancji, znaczenia dla istoty rozstrzygnięcia. Konkludując organ odwoławczy stwierdził, że organ I instancji prawidłowo uznał, iż operat techniczny opracowany przez skarżącego posiada wady, które uniemożliwiają jego włączenie do pzgik, natomiast argumenty podniesione w odwołaniu nie zasługują na uwzględnienie.

Pismem z dnia 21 lutego 2018 r. A. N. wniósł skargę na powyższą decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego, domagając się jej uchylenia oraz zobowiązania Starosty do przyjęcia operatu technicznego (...) do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Zaskarżonej decyzji skarżący zarzucił ignorowanie przepisów ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Uzasadniając swoją skargę skarżący podniósł, że przedmiotem jego pracy było wyznaczenie punktów granicznych ujawnionych w operacie ewidencji gruntów zgodnie art. 39 ust. 5 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. W wyniku przeprowadzonych czynności zgodnie z obowiązującymi przepisami nie nastąpiła zmiana danych współrzędnych punktów granicznych. Zdaniem skarżącego, brak jest podstawy do odmowy przyjęcia operatu do zasobu skoro nie została zmodyfikowana baza danych, a wykonane czynności zostały wykonane zgodnie z obowiązującymi przepisami. Skarżący podkreślił, że ewidencję gruntów i budynków, zgodnie z art. 22 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, prowadzą starostowie w sposób określony rozporządzeniem Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków i zgodnie z § 44 zapewniają m.in.: utrzymanie operatu ewidencyjnego w stanie aktualności, tj. zgodności z dostępnymi dla organu dokumentami i materiałami źródłowymi (pkt 2), okresową weryfikację danych ewidencyjnych (pkt 6) i modernizację ewidencji (pkt 7). Zdaniem skarżącego, brak jest podstawy prawnej żądania przez Starostę oraz Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego analizy materiałów archiwalnych, co związane jest z ponoszeniem opłat za wykorzystane materiały przez wykonawcę prac geodezyjnych. Ponadto skarżący wskazał, że zgodnie z § 62 ust. 3 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa w sprawie ewidencji gruntów i budynków pole powierzchni działek ewidencyjnych określa się w hektarach z precyzją zapisu do 0,0001 ha, co dla organów I i II instancji jest niezrozumiałe.

W odpowiedzi na skargę Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego wniósł o oddalenie skargi. Organ II instancji podniósł, że art. 39 ust. 5 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne dopuszcza możliwość wyznaczenia na gruncie punktów granicznych uprzednio ujawnionych w ewidencji gruntów i budynków i warunek ten w przypadku przedmiotowej pracy został spełniony. Natomiast powodem, dla którego wyznaczenie punktów nie powinno nastąpić jest brak dla punktów tych określenia błędu położenia względem osnowy geodezyjnej klasy I, co wynika z wykazu współrzędnych wygenerowanego z bazy ewidencji gruntów i budynków i wydanego wykonawcy do realizacji pracy. Oznacza to, zdaniem organu, że jeżeli wykonawca wyznaczył punkty graniczne działek według otrzymanego od starosty do prac zgłoszonych "zbioru danych bazy danych EGiB - dane przedmiotowe i podmiotowe" i zbiór ten zawiera informacje o punktach granicznych jako niespełniających wymogów dokładnościowych (brak wskazania błędu położenia względem osnowy geodezyjnej klasy I), wówczas stwierdza się, że wyznaczenie punktów granicznych zostało wykonane niezgodnie z wymogami standardów technicznych. Zachowanie przy pracach tych samych wartości współrzędnych punktów granicznych ujawnionych w bazie danych ewidencji gruntów i budynków jest niewystarczające. Organ podkreślił przy tym, że dane ewidencji gruntów i budynków wykorzystane przy realizacji ocenianych prac nie są dyskwalifikowane z tego powodu, że zostały pozyskane w drodze geodezyjnego pomiaru kartometrycznego, lecz w związku z niekompletnością i niską jakością parametrów je charakteryzujących. Zdaniem organu, w czynnościach geodezyjnych polegających na wyznaczaniu punktów granicznych nie może mieć zastosowania przywołany w skardze przepis § 62 ust. 3 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków, którym skarżący uzasadnia zmianę wartości powierzchni działek przedstawioną w wykazie zmian danych ewidencyjnych. Organ II instancji zwrócił uwagę na § 60 tego rozporządzenia określa co stanowi dane ewidencyjne dotyczące działki ewidencyjnej i stwierdził, że jeżeli chodzi o granice działki, to dane dotyczą numerycznego opisu granic działki, który dokonuje się za pomocą współrzędnych punktów określających przebieg linii granicznych (§ 61 ww. rozporządzenia). Organ podkreślił, że wznowienie znaków czy wyznaczenie punktów granicznych w oparciu o dane ewidencji do   żadnych zmian danych ewidencyjnych związanych z numerycznym opisem granic działki nie może doprowadzić. Dlatego też organ uważa, że gdy powierzchnia działki w wyniku takich czynności ulega zmianie, a powierzchnia jest funkcją przebiegu granic,   skarżący powinien w sprawozdaniu technicznym uzasadnić powody, dla których nastąpiła zmiana wartości powierzchni działek. W opinii organu II instancji, w niniejszej sprawie bez znaczenia pozostaje też wymieniony przez skarżącego § 67 ust. 5 i 6 rozporządzenia w sprawie standardów technicznych. Skarżący w operacie technicznym nie przedstawia bowiem żadnych odchyłek liniowych. Dane do wyznaczenia punktów przyjął według wykazu współrzędnych wygenerowanego z bazy ewidencji gruntów i budynków, a nie według zasad określonych w § 30 rozporządzenia w sprawie standardów technicznych dotyczących możliwości wyznaczania punktów na podstawie materiału źródłowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, z którymi jest związany § 67 tego rozporządzenia. Reasumując organ II instancji stwierdził, że ze względu na wyznaczenie punktów granicznych na podstawie danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków o niskiej jakości i niespełniających standardów technicznych oraz z powodu braku analizy tych danych pod względem dokładności, aktualności i kompletności, do wykonania której zobowiązywał skarżącego § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie standardów technicznych - operat techniczny stanowiący wynik prac geodezyjnych zgłoszonych pod nr (...) nie mógł być przyjęty do zasobu geodezyjnego.

Uzasadnienie prawne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Wojewódzki Sąd Administracyjny, zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, zwanej dalej p.p.s.a.), sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej i stosownie do art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2188 z późn. zm.), kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem (legalności), jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Jednocześnie w oparciu o art. 134 § 1 p.p.s.a. Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami oraz powołaną podstawą prawną.

W ocenie Sądu, skarga jest uzasadniona.

Podstawę prawną zaskarżonej decyzji stanowiły przepisy ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2017 r. poz. 2101 z późn. zm., zwanej dalej p.g.k.). Zgodnie z art. 12b ust. 1 tej ustawy:

"Art. 12b. 1. Organ Służby Geodezyjnej i Kartograficznej, do którego przekazane zostały zbiory danych lub inne materiały stanowiące wyniki prac geodezyjnych lub prac kartograficznych, niezwłocznie weryfikuje je pod względem zgodności z przepisami prawa obowiązującymi w geodezji i kartografii, w szczególności dotyczącymi:

1. wykonywania pomiarów, o których mowa w art. 2 pkt 1 lit. a , oraz opracowywania wyników tych pomiarów;

2. kompletności przekazywanych wyników wykonanych prac geodezyjnych lub prackartograficznych."

Pozytywny wynik weryfikacji stanowi, stosownie do ust. 4 art. 12b ww. ustawy, podstawę do przyjęcia zbiorów danych lub innych materiałów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. W przypadku negatywnego wyniku weryfikacji, właściwy organ Służby Geodezyjnej i Kartograficznej zwraca wykonawcy prac geodezyjnych lub prac kartograficznych przekazane przez niego zbiory danych lub inne materiały wraz z protokołem zawierającym opis stwierdzonych uchybień i nieprawidłowości, a wykonawca prac geodezyjnych lub prac kartograficznych ma prawo, w terminie 14 dni, ustosunkować się na piśmie do wyników weryfikacji (art. 12b ust. 6 i ust. 7 p.g.k.). Jeżeli organ Służby Geodezyjnej i Kartograficznej nie uwzględni stanowiska wykonawcy prac geodezyjnych lub prac kartograficznych wydaje decyzję administracyjną o odmowie przyjęcia do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego zbiorów danych lub innych materiałów sporządzonych przez tego wykonawcę (art. 12b ust. 8 p.g.k.).

Jak wynika z akt sprawy skarżący przeprowadził prace geodezyjne na działkach nr (...) i (...) obręb P, Gmina N (nr zgłoszenia (...)), których celem było wznowienie znaków granicznych/wyznaczenie punktów granicznych. W treści zgłoszenia prac geodezyjnych skarżący podał, że do ich wykonania są mu potrzebne: opis topograficzny szczegółowej osnowy geodezyjnej oraz zbiór danych z bazy danych ewidencji gruntów i budynków - dane przedmiotowe i podmiotowe.

Zgodnie z treścią art. 39 p.g.k.:

"Art. 39. 1. Przesunięte, uszkodzone lub zniszczone znaki graniczne, ustalone uprzednio, mogą być wznowione bez przeprowadzenia postępowania rozgraniczeniowego, jeżeli istnieją dokumenty pozwalające na określenie ich pierwotnego położenia. Jeżeli jednak wyniknie spór co do położenia znaków, strony mogą wystąpić do sądu o rozstrzygnięcie sprawy. 2. Wznowienia znaków granicznych dokonują, na zlecenie zainteresowanych, podmioty, o których mowa w art. 11.

1. O czynnościach wznowienia znaków granicznych zawiadamia się zainteresowane strony.

Do zawiadomień stosuje się przepisy art. 32 ust. 1-4.

1. Z czynności wznowienia znaków granicznych sporządza się protokół.

2. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio przy wyznaczaniu punktów granicznychujawnionych uprzednio w ewidencji gruntów i budynków."

Mając na względzie treść przytoczonego wyżej przepisu Sąd zauważa, że zgłoszone prace geodezyjnych miały miejsce na działkach nr (...) i (...) obręb P i przekazane Staroście W wyniki prac zgłoszonych pod numerem (...) stanowiące operat techniczny opisane zostały jako "Wyznaczenie punktów granicznych" dla działek nr (...), (...), położonych w P w gminie N, zawierający wyniki tych prac. Z karty nr 12 operatu, (oznaczona kolorem czerwonym) wynika, że działki te graniczą z działką nr (...) własności E. T., z działkami nr (...) i nr (...) własności E Spółka z o.o. w K oraz z działkami nr (...), nr (...), nr (...) i nr (...) własności Gminy N. Z kolei z treści "Protokołu wyznaczenia punktów granicznych ujawnionych uprzednio w ewidencji gruntów i budynków" znajdującego się na k. 13 i k. 14 operatu (oznaczonych kolorem czerwonym) wynika, że jako strony zainteresowane wyznaczeniem punktów granicznych stawili się oprócz właściciela działek nr (...) i (...) - przedstawiciel E Spółka z o.o. w K oraz E. T. (pkt 5 protokołu), a pomimo zawiadomienia nie stawił się przedstawiciel Gminy N (pkt 6 protokołu). Osoby obecne podpisały Protokół bez zastrzeżeń, a w aktach sprawy brak jest także zastrzeżeń Gminy N. W tej sytuacji, wobec braku sporu co do położenia znaków granicznych, zastrzeżenia organów administracyjnych powinny jednoznacznie wskazywać na nieprawidłowe konkretne działania geodety uniemożliwiające przyjęcie sporządzonego operatu do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, które jednak nie wynikają z działania samych organów.

Z kolei zgodnie z § 30 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i

kartograficznego (Dz. U. z 2011 r. Nr 263, poz. 1572, zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie standardów technicznych):

" § 30. 1. Geodezyjne pomiary sytuacyjne, mające na celu wznowienie znaków granicznych lub wyznaczenie punktów granicznych, wykonuje się przy wykorzystaniu danych obserwacyjnych określających położenie tych znaków lub punktów granicznych w oparciu o osnowę pomiarową, jaka była wykorzystana do pozyskania tych danych.

2. W przypadku niezachowania się osnowy pomiarowej, o której mowa w ust. 1, na skutek zniszczenia lub przemieszczenia jej punktów albo braku możliwości jej odtworzenia, geodezyjne pomiary sytuacyjne, mające na celu wznowienie znaków granicznych lub wyznaczenie punktów granicznych, wykonuje się w oparciu o:

1. opisy topograficzne tych punktów granicznych lub

2. współrzędne tych punktów granicznych po ich uprzednim zharmonizowaniu wdrodze matematycznej transformacji z układem odniesienia określonym przez punkty poziomej osnowy geodezyjnej oraz pomiarowej osnowy sytuacyjnej."

Organy administracyjne obu instancji odmówiły przyjęcia do Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego (dalej: pzgik) zbiorów danych i materiałów sporządzonych przez skarżącego, gdyż do wyznaczenia punktów granicznych działek nr (...) i (...) metodą biegunową w oparciu o osnowę pomiarową założoną w nawiązaniu do poziomej osnowy geodezyjnej wykorzystał on otrzymany do prac zgłoszonych "zbiór danych bazy danych EGiB - dane przedmiotowe i podmiotowe" w pliku w formacie SWDE. Zdaniem organów, dane te nie pozwalają na wiarygodne wyznaczenie punktów granicznych w trybie art. 39 p.g.k., gdyż nie zostały one pozyskane na skutek modernizacji ewidencji gruntów i budynków, lecz w ramach opracowania obiektowej mapy numerycznej ewidencji gruntów i budynków metodą skanowania istniejących map i wektoryzacji rastrów dla obrębów wiejskich gmin Powiatu W oraz założenia bazy danych graficznych w systemie EWID 2000, która jest na bieżąco aktualizowana przez Starostę W. Ponadto organ odwoławczy zauważył, że z operatu nie wynika, aby wykonawca przed czynnościami wyznaczenia dokonał opisanej powyżej oceny wartości atrybutów punktów granicznych pod względem dokładności, aktualności i kompletności, do czego był zobowiązany § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie standardów technicznych.

Zdaniem Sądu, stanowisko organów jest co najmniej niezrozumiałe tym bardziej, że organy zarzucają skarżącemu, że udostępnione mu dane nie pozwalają na wiarygodne wyznaczenie punktów granicznych w trybie art. 39 p.g.k., gdyż nie zostały one pozyskane na skutek modernizacji ewidencji gruntów i budynków podczas, gdy nie wskazują kiedy ta modernizacja miała miejsce, a nawet z akt wynika, że nie była przeprowadzona.

Zdaniem Sądu, organy administracyjne nie mogą wywodzić negatywnych skutków wobec pracy geodety z tego względu, że udostępniły mu odpłatnie (w konsekwencji na koszt osób zlecających geodecie te prace) dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków o niskiej jakości i niespełniające standardów technicznych, jak obecnie twierdzą, pomimo tego, że wiedziały jakiemu celowi dane te maja służyć. Nie można też czynić zarzutu geodecie, że nie dokonał analizy otrzymanych danych pod względem dokładności, aktualności i kompletności, skoro po pierwsze: to starosta zobowiązany jest do utrzymywania operatu geodezyjnego w stanie aktualności, a po drugie: Starosta W już w sporządzonym w dniu 25 sierpnia 2016 r. "Protokole weryfikacji zbiorów danych oraz innych materiałów przekazywanych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego" stwierdził, że wyniki weryfikacji złożonego przez skarżącego w dniu 4 lipca 2016 r. operatu technicznego opisanego jako "Wyznaczenie punktów granicznych" dla działek nr (...), (...), położonych w P w gminie N, pod względem kompletności przekazywanych rezultatów wykonywanych prac geodezyjnych są pozytywne.
Sąd podkreśla, że organy administracyjne nie mogą skutecznie zarzucać skarżącemu, że oparł się na nieprawidłowych danych udostępnionych mu przez te organy, skoro to na organach Służby Geodezyjnej i Kartograficznej, a w szczególności Staroście spoczywa obowiązek utrzymania aktualności danych ewidencyjnych. § 44 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2016 r. poz. 1034 z późn. zm.) stanowi bowiem:

" § 44. Do zadań starosty związanych z prowadzeniem ewidencji należy:

2) utrzymanie operatu ewidencyjnego w stanie aktualności, tj. zgodności z dostępnymi

dla organu dokumentami i materiałami źródłowymi;"

Skoro zatem to na organach spoczywa obowiązek uaktualnienia operatu ewidencyjnego, to nie mogą one przerzucać tego obowiązku na strony, które działają w zaufaniu do danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków. Organy administracyjne wiedząc, że mające być udostępnionymi skarżącemu dane mogą nie pozwalać na wiarygodne wyznaczenie punktów granicznych powinny nie tylko go o tym zawiadomić bez ponoszenia przez niego kosztów nie tylko uzyskania tych materiałów, ale bez ponoszenia przez niego kosztów całych wykonanych prac, ale przede wszystkim z urzędu je uaktualnić. Sąd podkreśla, że w żadnym razie działania organów administracyjnych nie mogą stanowić pewnego rodzaju "pułapki" dla obywatela, a właśnie tego rodzaju działanie Sąd dostrzega w niniejszej sprawie. Nadto, skoro skarżący wskazał, że zgodnie z § 62 ust. 3 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa w sprawie ewidencji gruntów i budynków pole powierzchni działek ewidencyjnych określa się w hektarach z precyzją zapisu do 0,0001 ha, to obowiązkiem organu było wskazanie konkretnego przepisu, który na taką precyzję nie pozwala.

Sąd podkreśla także, że zaskarżone decyzje nie poddają się rzetelnej kontroli Sądu, albowiem rozbieżności między stronami dotyczą danych, których w aktach brak w postaci np. wydruku z pliku SWDE, jak również w postaci pełnej kserokopii materiałów   wydanych skarżącemu. Również akta administracyjne sprawy oznaczone są różną numeracją w kolorze czerwonym i kolorze niebieskim, a kserokopia operatu spięta jest częściowo, a częściowo stanowi luźne kartki włożone w koszulkę, także oznaczoną różną numeracją w kolorze czerwonym i czarnym, przy czym strona tytułowa oznaczona jest nr 24 koloru czerwonego, a kolejne strony 23, 22 itd. do nr 15. Całość akt uniemożliwia Sądowi kontrolę kolejności pozyskiwania materiałów przez organy administracyjne, co również organy powinny wyeliminować ze swej działalności.

Rozpoznając ponownie sprawę organy powinny zbadać, czy dane i dokumenty sporządzone przez skarżącego są zgodne z danymi zawartymi obecnie w zasobie geodezyjnym i kartograficznym, a w przypadku uznania, że operat nie może być przyjęty do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego jednoznacznie wskazać z jakiego powodu zawinionego przez skarżącego, a nie wynikającego z działania lub braku działania samych organów, przy czym zawinienie to ma wynikać wprost z naruszenia przez skarżącego konkretnych przepisów prawa jak również wskazywać na sprzeczność z celami prowadzonego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Innymi słowy, ewentualne zarzuty stawiane skarżącemu w stosunku do złożonego przez niego operatu nie mogą być jakiekolwiek, ale muszą poddawać się rzetelnej kontroli.

Mając powyższe na względzie Sąd, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji - jak w pkt I wyroku. O zwrocie kosztów postępowania orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a. - jak w pkt II wyroku.